Roos van Sen genomineerd voor Willem Wilmink Dichtwedstrijd

15 maart 2016

Op 28 mei publiceert Uitgeverij Magonia Geweld van kleine woorden van Roos van Sen.

Deze week werd bekend gemaakt dat de Haarlemse schrijfster één van de genomineerden is voor de Willem Wilmink Dichtwedstrijd 2016.

De Willem Wilmink Dichtwedstrijd vindt dit jaar voor de twintigste keer plaats. In deze wedstrijd geeft een genomineerde gastdichter een regel op, die ongewijzigd in het ingezonden gedicht voor moet komen. Dichter Ellen Deckwitz werd door de vorige gastdichter Ingmar Heytze uitgenodigd. Deckwitz kwam met de volgende regel: wat moeten we toch met al die vogels.

De uitslag van de Willem Wilmink Dichtwedstrijd van 2016 wordt zondag 20 maart bekend gemaakt in de Bibliotheek van Almelo. De tien hoogst gewaardeerde gedichten zullen worden bekroond met een oorkonde en een juryrapport en een aantal prijzen die mede door De Twentsche Courant Tubantia worden toegekend. De tien gedichten zullen door de makers zelf worden voorgelezen.

 

 

Roos van Sen publiceerde eerder verhalen in de bundels Verhalen uit de zee en Boven de wolken. Met Vliegen nu maar…. viel ze eerder in de prijzen en won ze in 2013 de opium verhalen wedstrijd. 28 mei verschijnt haar bundel Geweld van kleine woorden bij uitgeverij Magonia.

 

 

Het initiatief voor de dichtwedstrijd werd in 1996 genomen door de Twentse dichter Willem Wilmink. Daarna waren onder meer Drs. P., Ivo de Wijs, Maarten van Roozendaal, Theo Nijland, Tjitske Jansen en Ingmar Heytze gastdichter.

Het gedicht waarmee Roos van Sen is genomineerd:

 

In een jurk van zand 

Er is wind. En er zijn paden, die naar mos en lijken ruiken.

De regen, las ik ergens, zit vol lood. De randen van het land

staan onder water en het broeit; er jagen hongerige

reigers en een roek, markeren bossen, helmgras, sloot.

 

Hier groeien stippelmot en keep. Hier klopt

een spechtensmidse. Ik strooi met stiltes langs het vraatspoor

van een zwijn. Er loopt een stel voorbij in omgewaaide

jassen. Ik kan niet anders dan alleen gezandstraald zijn.

 

Het miezert. De duinen buigen zich voorover,

wat moeten we toch met al die vogels, vraagt er één.

De lucht lijkt zich van wellust te ontbinden.

Er scheren ruimvallende gedachten om me heen.

 

Voor meer informatie neemt u contact op met Lex Jansen, l.jansen@orange.fr