Tussenruimte, recensie door Annelize van Dijk

07 juni 2017

 

Auteur Truus Rozemond verstaat de kunst een vinger te leggen op processen die sluipend het bestaan kunnen ontwrichten. Ze bouwt verhaallijnen op rondom thema’s, waar iedereen direct of zijdelings wel mee te maken heeft.

Het thema van haar debuutroman Een verwaarloosd huis (2015) is mantelzorg.

In deze tweede roman, Tussenruimte, wordt Eva geboren, het eerste kindje van Egbert en Annelies, dat helaas niet levensvatbaar is. Beurtelings geeft Truus het woord aan Egbert en zijn moeder Mieke. Dat biedt de lezer een interessant tijdsbeeld van verschillende generaties en hun frustraties.

 

 

Zo kort als Eva tastbaar aanwezig was, zo miniem is ze zichtbaar in het boek. Haar dood drukt een stempel op de levens van haar familieleden en voert de onderhuidse spanningen tussen hen en binnen henzelf op. Als ‘wetende’ lezer vond ik het bijzonder spannend om in dat licht de gebeurtenissen te volgen. De karakterbeschrijvingen zijn raak en momenten tussen personages treffend herkenbaar. Dat geldt wat mij betreft ook voor de erotische scènes, die Truus passend heeft ingekleurd als complement op de gebeurtenissen. Knap!

Gedichten die voorgaande gebeurtenissen bespiegelen, geven het boek ritme.

Ik heb Tussenruimte met groot plezier gelezen.

Voor meer informatie: zie hier