Hans Hom (1942) is niet alleen bekend vanwege zijn vertalingen – Thomas Mann, Robert Musil, Walter Benjamin, Peter Handke – maar ook als schrijver. Hij publiceerde verhalen in o.a. Maatstaf en Vrij Nederland en schreef met Het einde van het lied zijn eerste roman. Eind augustus 2015 publiceerde Hom bij uitgeverij Magonia de roman Het lange geduld.
Met indringende beelden, in vlechtende, hypnotiserende zinnen beschrijft Het lange geduld het vastlopen van een vrouwenleven, maar het vertelt ook hoe er een begin gemaakt wordt het weer vlot te trekken.
De hoofdpersoon verblijft alleen in een vakantiehuis aan de kust. Ze zoekt houvast, maar haar vroegere steunpunten zijn weggevallen. Ooit was ze met haar geliefde in een Alpenstad. Terwijl hij fotografeerde, trok zij er in haar eentje op uit. Zij herinnert zich nu hoe een zekere berg haar tot baken werd. In haar verblijfplaats aan de kust zoekt zij eenzelfde richtpunt. Een oude man vertelt haar bij de bushalte zijn levensverhaal. Een kleine jongen neemt haar bij de hand. De huisjesverhuurster doet haar het relaas van haar broer, een amateurarcheoloog. Twee honden wijzen haar de weg. Al deze contacten brengen weer licht in een ogenschijnlijk vastgelopen leven.