Jan van Ommen was meer dan twintig jaar leraar Nederlands en is nu werkzaam als manager in het beroepsonderwijs. Daarnaast is hij Filosofisch Practicus. Zeetijd is zijn debuut als romancier. De roman is gebaseerd op gebeurtenissen die werkelijk hebben plaatsgevonden.
Zeetijd – verslag van een schipbreukeling
In deze zee verdrink je niet. Je verbrandt er. Je droogt uit. En dan ga je slapen.
Nadat hun schip is gezonken, ergens tussen Sumbawa en Flores, is een kleine sloep het enige houvast van een groep drenkelingen. Jan van Ommen is één van hen. Samen met zijn vrouw en andere lotgenoten ligt hij ruim veertig uur in zee. In zijn strijd om te overleven glijdt hij langzaam weg in het schemergebied waar waarheid en werkelijkheid veranderen, het verschil tussen levenden en doden verdwijnt, waar mensen dieren worden en dieren mensen, en vrijheid betekent dat je geen schoenen meer nodig hebt. Aan de horizon getuigt een vulkaan van een ander leven. Een leven in de wereld van de mensen. In een zinderende, beeldende stijl geeft de auteur woorden aan ervaringen die bijna niet te verwoorden zijn.
Fragment:
De uren verstreken, zonder dat de tijd vooruitkwam, terwijl de zon onze huid verbrandde, de wind de schilfers wegblies en het water ze oploste. Binnen in mij groeide de leegte, tot zij groter was dan ikzelf, door mijn huid heen naar buiten, een allesverslindende zekerheid dat wij daar van de wereld zouden verdwijnen, ik, mijn lief en de anderen. Ik ben vergeten wie ik ben.