Alexander del Prado (Almere, 1992) was van beroep klusjesman in een hotel in een middelgrote stad in Nederland.
Als kleinzoon van televisiemaker Hans Keller kwam hij al vroeg in aanraking met het geschreven woord. Veel schrijfkilometers maakte hij toen hij ging studeren aan de HKU (schrijven voor film en theater).
Schrijver Alex del Prado deelt het gevoel voor detail en de liefde voor wat oud en kapot is met de klusjesman. Zijn debuut getuigt daarvan en vertelt bovendien een intrigerend liefdesverhaal.
‘Ik werk daar. Als klusjesman.’
‘Wat doe je dan?’
‘Ik probeer dingen te maken die stuk zijn.’
Bij het grofvuil vindt klusjesman Reinout een aquarel van een ruïne in een zuidelijk landschap. Hij raakt direct geïntrigeerd, niet in de laatste plaats door het zinnetje aan de achterzijde van de afbeelding: ‘Wat ik weet is dat ik van je hou.’
Tijdens zijn zoektocht naar de schilderes van het tafereel, en de man voor wie het gemaakt is, ontdekt Reinout een verborgen kant van zichzelf. Met veel oog voor detail ontrafelt deze jonge romanticus de geheimen van het leven.