Djoeke Veeninga (1953) is journalist en programmamaker. Na een carrière bij de publieke omroep (VPRO, NTR) heeft ze uiteindelijk de tijd genomen om het boek te maken dat al lang in haar lag te broeden: het verhaal van haar vader. Djoeke heeft met ‘Het privédomein van mijn vader’ een monument gemaakt voor een bijzondere man en hem een leven terug gegeven dat vroeg en hard eindigde. Ze gebruikt daarbij haar vaders stem; zijn brieven, zijn teksten, en geeft hem zo zijn eigen privédomein.
De afwisseling van de gloedvolle taal van Johan Veeninga en de lichte, niet sentimentele toon van zijn dochter levert een oprecht beeld op van de vader, die gemist wordt.
Johan Veeninga (1915-1966) groeit op in een arbeidersbuurt in Haarlem. Hij ontwikkelt zich op eigen kracht tot onderwijzer, wordt voorzitter van een jeugdbeweging, weigert dienst, wordt gevangen gezet, doet verzetswerk in de oorlog, ontwikkelt een grote liefde voor literatuur en boeken en wordt uiteindelijk adjunct-directeur van uitgeverij de Arbeiderspers.
Daar staat hij in 1966 aan de wieg van de literaire serie Privé-domein. Kort daarna maakt een auto-ongeluk een einde aan zijn leven.
Weetje:
In de jaren ’30 was Johan voorzitter van de NBAS :
De Nederlandse Bond van Abstinent Studerenden was een Nederlandse jeugdorganisatie die ontstond in 1919 uit een fusie van twee andere organisaties voor onthoudende jeugd. De bond is vanzelfsprekend een onderdeel van de jeugdbeweging in Nederland.