Henry Sepers (Den Haag, 1955) publiceerde zes romans, waaronder ‘De zondaars’ (2005) en ‘De aanwezigheid van Lara’ (2018). De dichter Sepers publiceerde o.a. in Het liegend konijn, De Poëziekrant en De Gids. Van hem verschenen de bundels ‘Baaierd’ (2009), ‘Spreekt de troubadour’ (2012, nominatie J. C. Bloem-poëzieprijs) en ‘Je zadelt een vlinder’ (2015). ‘Stofloze afdruk’ is zijn vierde bundel. Sepers schrijft poëzierecensies voor het literaire weblog Tzum en zijn nieuwe roman ‘De Stiefvader’ verschijnt in april 2023.
Bezoek ook de website van Henry Sepers.
Je hoort dit, je leest dit, toch zul je me vergeten
Rover van Slooten is ongeneeslijk ziek en spreekt met zijn huisarts datum en tijd van zijn dood af. Op zijn sterfbed denkt hij na over zijn leven en naderende einde. Intussen verdringen zich steeds meer ‘sterfbedtoeristen’ voor zijn raam, en tonen ook de media belangstelling. Dat heeft te maken met zijn beroemde stiefdochter Sarah, van wie hij hoopt dat ze hem nog zal bezoeken. Zijn vriend Damian wil hem helpen, maar het is niet duidelijk wat zijn motieven zijn.
De stiefvader is een roman over doodsangst en levensdrift, verstilling en openbaarheid.
Deze roman verschijnt half maart 2023
‘Stofloze afdruk’ bestaat uit zes delen, waarin ruimte en tijd elkaar versterken en bevechten. De bundel beweegt van platteland naar stad, van dingen naar mensen, en eindigt in een cyclus over rouw en verlies.
In de bijzondere afdeling ‘Plaatsen’ gaan foto en tekst een dialoog met elkaar aan.
Deze bundel is verschenen op 25 maart 2021
Over eerder werk van Sepers:
‘Het thema van de terugkeer naar het voorbije en verlorene wordt hier (…) overtuigend uitgewerkt.’
Rob Molin in De Poëziekrant over Je zadelt een vlinder
‘Er zijn niet veel dichters die zo onverstoorbaar hun eigen gang durven gaan als Henry Sepers.’
Juryrapport J.C. Bloem-poëzieprijs
‘Maar ook nu nog (…) wordt door dichters getoond hoe levend de klassieken zijn en blijven. Ook Sepers pakt hier op wat anderen eerder oppakten, om het op te poetsen met geheel eigen doek en in geheel eigen licht de mythologie weer te laten glanzen.’
Thomas Möhlmann in Awater over Baaierd
In zijn bundel Je zadelt een vlinder brengt Sepers ons o.a. naar de Franse Limousin, waar innerlijk en landschap in elkaar over lijken te lopen: in de naakte aarde en meertjes, zie je je eigen vlees en bloed. De dichter ‘zadelt een vlinder’ op zoek naar ‘de heuvel van het kind’ en wil een jonggestorven meisje opwekken uit de dood om haar ‘te bekleden met weefsels zo teer, als nimmer tijdens haar eerste leven.’
Werkt de magie van het woord nog? In Je zadelt een vlinder doet Henry Sepers er alles aan, om deze vraag met een luidkeels ja te kunnen beantwoorden.